بررسی میزان توجه برنامه درسی به توانمند سازی روانی-اجتماعی دانش آموزان ابتدایی: مورد مطالعه کوهدشت

هدف و زمینه: مدارس از طریق برنامه ریزی درسی در انتخاب و تحقق هدفهای متناسب، افراد جامعه را برای انجام وظایف و مسئولیتهای فردی و اجتماعی یاری میدهد و بدین وسیله رشد فرد و پیشرفت فرهنگ جامعه را تضمین میکند. هدف پژوهش حاضر،تعیین میزان توجه برنامه درسی به توانمند سازی روانی - اجتماعی دانش آموزان ابتدایی بود روش :. روش پژوهش کاربردی، کمی و پیمایشی است. جامعه آماری شامل معلمان مقطع ابتدایی شهر کوهدشت می باشد که به دلیل محدود بودن جامعه آماری، کل جامعه به صورت تمام شمار به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. که با حذف ۱۵ پرسشنامه ناقص، تعداد ۲۲۵ پرسشنامه گردآوری شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آخرین ورژن نرم افزار آماری SPSS و آزمون های t و آزمون فریدمن استفاده شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که برنامه درسی به توانمند سازی ابعاد روانی و اجتماعی دانش آموزان ابتدایی توجه داردکه در میان ابعاد روانی متغیر تاب آوری با مقدار آماره میانگین وزنی ۳/۵۴ ، و در میان ابعاد روانی متغیر نشاط اجتماعی با مقدار آماره میانگین وزنی ۳/۸۱ ، در اولویت اول قرار گرفتند.نتیجه گیری: دانش آموزان با برخورداری از رشد اجتماعی - روانی میتوانند راهبردها و مهارت های روانی و اجتماعی را درموقعیت های واقعی زندگی تمرین کنند و به کار بندند. بنابراین موفقیت برنامه درسی در توانمند سازی دانش آموزان در ابعاد روانی-اجتماعی بدون تردید خواهد توانست استعدادهای دانش آموزان را در این زمینه به فعلیت برساند.

Keywords:

برنامه درسی , توانمندسازی , ابعاد روانی - اجتماعی , دانش آموزان ابتدایی.