تهدید ورزش استان سیستان و بلوچستان ناشی از کووید - ۱۹

ورزش یکی از عوامل اصلی توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور است. سهم ورزش در توانمندسازی جوانان، کودکان و افراد جامعه در زمینه ارتقاء سطح سلامت و تندرستی مشخص شده است. تحقیق حاضر از حیث نتیجه یک تحقیق بنیادی و از حیث هدف تحقیق اکتشافی است که به روش آمیخته (کمی- کیفی) انجام شد. در مرحله کیفی نمونه آماری برابر ۱۲ نفر از صاحبنظران و خبرگان ورزش استان بود و در مرحله کمی پرسشنامه مستخرج از مرحله کیفی برای ۱۴۵ نفر از دست اندرکاران ورزش در شهرهای سیستان و بلوچستان از طریق پست الکترونیکی یا پیام رسان های مجازی توزیع شد. تجزیهوتحلیل دادهها در مرحله کیفی به روش تحلیل داده بنیاد و از طریق کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد و از آزمون فریدمن برای رتبهبندی شاخصها استفاده شد. یافتههای تحقیق مشخص کرد در میان تهدیدات ورزشی استان، شاخص تعطیلی مراکز ورزشی، تعطیلی تمرینات آمادگی جسمانی، تعطیلی ورزشهای مطرح استان (کبدی، کریکت و سپک تاکرا)، درآمد شاغلین ورزشی، تعطیلی تمرینات تکنیکی، تعویق مسابقات استانی، سود مالی، تعویق مسابقات شهرستانی، تعطیلی تمرینات تاکتیکی و تعطیلی دوره های مربی گری در اولویتهای اول تا دهم میباشند. میتوان نتیجه گرفت مربیگری برخط ورزشی با کمک سیستم مجازی برای بهبود کارایی چندان موثر نیست. تمرینات بدنی بخش مهمی برای بهبود ایمنی بدن میباشند و برای کاهش تاثیر کووید - ۱۹ میگردند. فاصله اجتماعی در ورزش را نمیتوان در تمامی رشته های ورزشی مانند کشتی، بوکس، تکواندو، جودو و غیره رعایت کرد.

Keywords:

کووید - ۱۹ , ورزش , مربیگری , مسابقات استانی , تربیت بدنی , علوم ورزشی