اثربخشی آموزش ایفای نقش بر میزان دینداری و جهتگیری مذهبی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش ایفای نقش بر میزان دینداری و جهتگیری مذهبی دانش آموزان است. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با دوگروه گواه وآزمایش است جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان ابتدایی شهرستان آق قلا است که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از بین بخشهای شهرستان آق قلا، به طور تصادفی بخش وشمگیر انتخاب و بدین ترتیب در نهایت به طور تصادفی ۳۰دانش آموز به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های دینداری سراجزاده (۲۰۰۴)با ۲۶گویه و ۴بعد و جهتگیری مذهبی با ۴۵ماده و ۴خردهمقیاس است. . یافته های پژوهش نشان داد که در دینداری و جهتگیری مذهبی به ترتیب ۹۹ و ۹۹درصد تغییرات پس آزمون مربوط به آموزش ایفای نقش بوده است. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش ایفای نقش تاثیر مثبت و معناداری بر دینداری و جهتگیری مذهبی دانش آموزان دارد. لذا پیشنهاد میشود در جهت توسعه روش آموزش ایفای نقش به سبب تاثیر بسزایی که بر دینداری و جهتگیری مذهبی دانش آموزان دارند برنامه ریزی صورت گیرد.

Keywords:

ایفای نقش , دینداری , جهتگیری مذهبی , دانش آموزان