پیشبینی طرحواره ناسازگار خودگردانی و عملکرد مختل بر اساس ابعاد ادراک رفتار والدین و خودکارآمدی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین طرحواره ناسازگار خودگردانی وعملکرد مختل با ابعاد ادراک رفتار والدین و خودکارآمدی انجام شدهاست. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی میباشد. جامعه آماری شامل دختران ۱۶ تا ۲۵ ساله شهر کرمان بودند که از میان آنها۳۰۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، مقیاس پیوند والدینی، پرسشنامه خودکارآمدی و فرم کوتاه طرحواره یانگ است. داده های پژوهش به کمک ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه بررسی شدهاند. یافته های به دست آمده نشان دادند که بین طرحواره ناسازگار خودگردانی وعملکرد مختل با خودکارآمدی و بعد حمایت ادراک رفتار والدین ارتباط منفی و با بعد مراقبت ادراک رفتار والدین ارتباط مثبت معنادار وجود دارد. همچنین این متغیرها، توانایی پیشبینی حوزه ی خودگردانی وعملکرد مختل را دارا هستند. بنابرای ن ارزیابی نقش رفتار والدین در ارتباط با طرحواره های ناکارآمد فرزندان میتواند توجه متخصصان را به نحوه رشد شناختی افراد در تعامل با مراقبان اولیه و آسیب پذیری آنها جلب کند.

Keywords:

طرحواره ی ناسازگار خودگردانی و عملکرد مختل , ادراک رفتار والدین , خودکارآمدی.