ارتباط آسیب های دوران کودکی و طرحواره های ناسازگارانه ی اولیه با علائم تجزیه ای در زندانیان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به کلینیک روانپزشکی زاهدان

زمینه: »از منظر تکاملی و پاتوژنیک« انتظار میرود که »تروماهای دوران کودکی« بهطور قوی با »علائم تجزیه ی بعدی، به عنوان روشهای نهایی پاسخ انسان به استرس مزمن، در ارتباط باشند« . لذا »مطالعه ی حاضر« با هدف بررسی نقش واسطه ای EMS در ارتباط میان »تروماهای دوران کودکی« و »علائم تجزیه ای« »در بیماران مرزی« طراحی و اجرا شد. روشها: در این مطالعهی مقطعی ۱۵۲ ، بیمار اختلال شخصیت مرزی (BPD) (۷۹ مرد و ۳۷ زن) با میانگین سنی ۹۲/۷ ± ۶۴/۲۹، از طریق »روش نمونه گیری آسان« از میان زندانیان بیمارمراجعه کننده به »کلینیک روانپزشکی بهاران زاهدان، ایران« در ده سال گذشته انتخاب شدند و با استفاده از»پرسشنامه ی ترومای دوران کودکی- فرم کوتاه« ۰(CTQ-SF ، )»مقیاس تجارب تجزیه ای« ۱ (DES)، و »پرسشنامه ی طرحواره ی یانگ- فرم کوتاه ۳« ( ۲YSQ-S۳) تحت ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۵ انجام گرفت و سطح معنی داری کمتر از ۵۰/۰ در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج تحلیل رگرسیون نشاندهنده ی نقش پیشبین EN و »علامت شناسی شخصیت مرزی« ۳(%۹.۰۳ = ۲R∆) در »تجزیه«، ۴ و نقش واسطه ای طرحواره های حساسیت به آسیب و نقص در ارتباط میان EN و تجزیه بود (%۱۴.۷ = ۲R∆). نتیجه گیری ها: با توجه به نقش تجزیه به عنوان یک تعدیلگر مهم موفقیت درمان در بیماران BPD، ارزیابی »حالت فعلی تجزیه« ۵در طی »فرآیند تشخیصی« ۶و فراهم ساختن »مداخلاتی« ۷موثر برای کاهش آن از اهمیت زیادی برخوردار است. هرچند نتایج این مطالعه نشان داد که طرحواره درمانی ممکن است با تاکید بر نقش EN و طرحواره های حساسیت به آسیب و نقص در کاهش »پاسخهای تجزیه ای به محرک هیجانی« ۸نقش داشته باشد، ولی میبایست فرضیه ی فوق از طریق مطالعات تجربی به شکلی دقیق تر مورد آزمون قرار گیرد.

Keywords:

اختلال شخصیت مرزی , تروما , »تجزیه« , »طرحواره درمانی« ۰