اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سازگاری هیجانی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر بوشهر

آموزش مهارت های لازم به کودکان و نوجوانان، در جهت برخورداری از خوش بینی و مثبت نگری و ایمن سازی در برابر مسائل و مشکلات روانی، مفید وسودمند به نظر می رسد. با توجه به اهمیت مثبت اندیشی و جنبه های گسترده آن از جمله نقش آن در سازگاری نوجوانان، هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر سازگاری هیجانی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون وپس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری تحقیق، همه دانش آموزان پسر دبیرستا ن های شهر بوشهر بودند. نمونه آماری، تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان که به شیوه تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، انتخاب شدند. گفتنی است که این دانش آموزان در مقایسه با دیگران، نمره پایین تری در سازگاری کسب کرده بودند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سازگاری سینها وسینگ بود که قبل و بعد از ارائه آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر گروه آزمایش، برای هر دو گروه گواه و آزمایش اجرا گردید. سپس تجزیه وتحلیل داده های به دست آمده از پرسشنامه ها، در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزارSPSS۲۶ انجام شد. و برای بررسی فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش مهار ت های مثبت اندیشی بر سازگاری هیجانی اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

مهارت مثبت اندیشی , سازگاری هیجانی , سازگاری اجتماعی , سازگاری تحصیلی , دانش آموز متوسطه