کارایی تجاری سازی شرکت های رویشی مراکز رشد واحدهای فناور دانشگاهی ایران

هدف اصلی مقاله حاضر کارایی تجاری­ سازی شرکت ­های رویشی مراکز رشد واحدهای فناور دانشگاهی ایران در بازه زمانی ۱۳۹۵-۱۳۹۳ می ­باشد. بدین منظور با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ­ها و مدل بازده متغیر به مقیاس ستاده محور، از بین تمامی مشاهدات آماری بهترین عملکرد را ارائه و کارایی یک واحد تصمیم­ گیری را به صورت نسبی براساس عملکرد بهتر مشخص می­ کند. نتایج پژوهش نشان می ­دهد که ۱۲ استان کارایی فنی کمتر از میانگین دارند. نتایج دیگر نشان داد تعامل موثر بین دانشگاه و صنایع، نوآوری را سرعت می­ بخشد. لذا عدم وجود یک محیط نوآور ارتباط بین سازوکارهای مدیریت رسمی دانشگاه و صنعت و پایین بودن کارایی مدیریتی(۰.۳۸۲)، عملکردهای نوآوری دانشگاهی را تعدیل نموده و باعث ارتباط کمرنگ این دو حوزه می­ گردد. ۱۷ استان نیز دارای کارایی فنی و مدیریتی واحد شدند. در واقع این استان­ها به دلیل خصوصیت بازدهی فزاینده، در صورت استفاده از مقیاس بزرگ­تر، از سطح هزینه متوسط پایین­ تر و درنتیجه افزایش بازدهی ستانده­ ها برخوردار می­ شوند.

Keywords:

تجاری سازی , کارآفرینی دانشگاهی , انتقال فناوری , اسپین_اف دانشگاهی