حقوق و مالکیت در کشورهای دارای دریا

مدیریت بومی و مبتنی بر جامعه از منابع دریایی موضوع بحث برای برخی از زمان ها است. در سال ۱۹۸۹، یک چهارم از یک قرن قبل از نوشتن این مقاله، به عنوان والنسیا و دیوید واندرزواگ افزایش جزر و مد در PACI و شمال دریای واترز رخ داد که ادعا و مدیریت حقوق مردم بومی منتشر شده است. در این مطالعه آنها به این نتیجه رسیدند که کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق دریاها (UNCLOS) تغییر به حکومت دریایی، و استقرار ۲۰۰ مناطق اقتصادی انحصاری مایل دریایی (EEZs)، کاتالیزور برای توانمندسازی اقلیت های بومی بودند. تجزیه و تحلیل آنها، بر اساس مطالعات و حقوق شکار، توسط ادبیات موازی نشان می دهد که شیوه های سنتی مدیریت دریایی ممکن است شکلی از توسعه پایدار نمایندگی و یک جایگزین استراتژی توسعه به نئولیبرالی مورد حمایت قرار گرفت.

Keywords:

برق تجدید پذیر نیروی دریایی , برنامه ریزی نیروی دریایی , حقوق دریایی بومی