مطالعه تطبیقی هنر میترائیسم در ایران و روم باستان (مطالعه موردی نقش برجسته گاوکش ایران و روم باستان)

مهریا میترا یا از ایزدان باستانی آریایی پیش از روزگار زرتشت است، به معنی عهد و پیمان که پس از ظهور زرتشت و رواج دینزرتشتی، یکی از ایزدان یا فرشتگان دین مزدیسنا گردید. این دین در زمان اشکانیان به اروپا رفت و در آنجا گسترش پیدا کرد. قربانیگاو به دست میترا، مهمترین نکته در آیین میترا است. این صحنه، در تمام عبادتگاه های کشف شده آیین میترا تکرار می شود. اصولاکشتن گاو در میترائیسم، نماد آفرینش است. با این فرض که میترائیسم غربی متاثر و برگرفته از آیین میترای ایرانی می باشد، اینپژوهش برآن است که به بررسی و مقایسه نقش برجسته قربانی آغازین بهدست میترا در ایران وروم باستان بپردازد. روش و ابزارپژوهش, توصیفی، تحلیلی تطبیقی و تجزیه و تحلیل دادهها به شیوه استقرایی با تکیه بر منابع کتابخانه ای و اینترنتی می باشد.نتایج حاصل از این تحقیق آشکار می سازد که نقوش برجسته در صحنه های قربانی میترا بیانگر مفاهیم نجومی و تجسم کیهانمی باشند و تفاوت بارز دو نقش برجسته تاثیر باور و تجسم خداوند در کالبد انسانی در مهرپرستی غربی در مقایسه میترائیسم ایرانیکه به شکل نمادین قربانی گاو توسط شیر یا شاهین انجام می شده است، می باشد.

Keywords:

میترائسیم , ایران باستان , روم باستان , نقش برجسته , گاوکش