مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد (ACT) و درمان متمرکز بر شفقت (CFT) بر شرم درونی شده در بیماران مبتلا به ویتیلیگو
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 243
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHIMU-30-2_009
تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1401
Abstract:
مقدمه: بیماری های آشکار همچون بیماری های پوستی، نه تنها ممکن است عوارض جسمی را به همراه خود داشته باشند، بلکه ممکن است با عوارض روانی پر هزینه تری در زندگی مبتلایان همراه گردند. پژوهش حاضر به منظور مقایسه تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد شفقت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد بر شرم درونی شده بیماران مبتلا به ویتیلیگو انجام گرفت.
مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی، همراه با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر را همه زنان مبتلا به ویتیلیگو مراجعه کننده به بیمارستان رازی تهران در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند که از میان آنان ۴۵ نفر به شیوه هدفمند، پس از کنترل ملاک های ورود و خروج، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در ۳ گروه ۱۵ نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. ابزار سنجش در این مطالعه پرسش نامه شرم درونی شده کوک (۱۹۹۳) است. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش، از روش های آمار توصیفی و تحلیل واریانس به شیوه اندازه گیری مکرر، با استفاده از نرم افزار SPSS vol.۲۴ بهره گرفته شد.
یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد، هر دو درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و شفقت، نسبت به گروه کنترل، در کاهش شرم درونی شده بیماران موثر بودند. در مقایسه دو رویکرد نیز یافته ها نشان دادند، در همه مولفه های کمرویی، عزت نفس و شرم درونی شده، دو گروه آزمایشی شفقت و پذیرش وتعهد باهم تفاوت معناداری نداشتند.
بحث و نتیجه گیری: می توان از این درمان ها به منظور بهبود وضعیت روان شناختی بیماران مبتلا به ویتیلیگو بهره گرفت.
Keywords:
Acceptance and commitment therapy , Compassion therapy , Shame , Vitiligo , درمان متمرکز بر شفقت , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , شرم , ویتیلیگو
Authors
مهدی سلیمان پور
Department of Human Science, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
علیرضا پیرخائفی
Department of Clinical Psychology, Faculty of Medicine, Garmsar Branch, Islamic Azad University, Garmsar, Iran
کیانوش زهراکار
Department of Counseling, Faculty of Psychology and Educational Science, Kharazmi University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :