بررسی رابطه سبک های والدگری و الگوهای ارتباطی خانواده با وابستگی به شبکه های مجازی: نقش واسطه ای شایستگی اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای شایستگی اجتماعی در رابطه سبک های والدگری و الگوهای ارتباطی خانواده با وابستگی به شبکه های مجازی است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر دزفول در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ است که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، تعداد ۳۶۰ از آنان انتخاب شد و وارد نمونه شدند. ابزار پژوهش، شامل پرسشنامه­های الگوهای ارتباطی خانواده فیتزپاتریک و کوئرنر، اقتدار والدین بوری، شایستگی اجتماعی فلنر و وابستگی به شبکه های مجازی کاپلان است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر مدل پژوهش نشان داد همه مسیرهای مستقیم بجز مسیرهای الگوی ارتباطی همنوایی با شایستگی اجتماعی، سبک والدگری مستبد و سهل گیر با وابستگی به فضای مجازی، از لحاظ آماری معنادار شدند (۰۰۱/۰< p). نتایج آزمون بوت استراپ نشان داد که متغیر شایستگی اجتماعی، نقش میانجی (غیرمستقیم) در رابطه سبک های والدگری و الگوی ارتباطی خانواده با وابستگی به فضای مجازی دانش آموزان دختر متوسطه شهر دزفول ایفا می کند (۰۰۱/۰< p). در مجموع نتایج نشان داد الگوهای ارتباطی خانواده، سبک های والدگری و شایستگی اجتماعی، می تواند بر وابستگی به شبکه های مجازی اثر بگذارد.

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , سبک های والدگری , شایستگی اجتماعی , وابستگی به شبکه های مجازی