فقه سلامت روان

حفظ عقل و نفس از مقاصد ضروری است که نقص و کاستی در آنها منجر به اختلال در نظام زندگی دنیوی و اخروی افراد خواهد شد. از این رو مسلم است که شریعت مقدس نسبت به آن ساکت نبوده بلکه در جهت تنظیم و تعالی آن، آموزه های متعددی را ابلاغ کرده است. یکی از مهمترین معضلاتی که عقل و روان افراد را با چالش مواجه میکند اختلالات روحی و روانی است که در روند زندگی بر افراد عارض میشود. فقه سلامت روان عنوان شاخهای از استنباط فقهی است که میتواند مبتنی بر آموزه های دین به استنباط نظام سلامت خدا محور و درنتیجه درمان چنین معضلاتی کمک کند. تفقه در این حوزه به دو ساحت استنباط گزاره های مرتبط با تغییر نگرش و گزاره های مرتبط با جهتدهی کنش تعلق میگیرد. ساحت اول در ارتباطی غیر مستقیم، با تغییر دیدگاه فرد نسبت به خود، خدا و بیماری موثر در روند بهبود خواهد بود؛ اما ساحت دوم شامل گزاره های مستقیم و صریح در جهت رفع اختلالات روانی است و بهدنبال استنباط و تجویز بایدها و نبایدهایی است که دربردارنده راهکاری برای تفوق بر معضلات روانی است. غایت این تفقه گذار از استنباط گزاره های متفرق و نیل به نظام سلامت روان از دیدگاه قرآن و روایات است.

Keywords:

نظام سلامت , سلامت روان , فقه سلامت روان , مقاصد شریعت.