آموزه های فقهی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش

سند تحول بنیادین آموزش و پرورش با اتکا به آموزه های متعالی اسلام و اسناد بالادستی از جمله سند چشم انداز بیست ساله تابلو و هدایت کننده ای است که سمت و سو و جهت کلی نظام تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران را ترسیم میکند. مصونیت بخشی نسل در برابر تغییرات، ایمن کردن آنان از یاس و ناامیدی و ایجاد آرامش در وجودشان برای رسیدن به آمال حیات از جمله اهداف این سند است. این تحقیق درصدد آن است با استفاده از روش توصیفی و استفاده ازمنابع کتابخانه ای مولفه های حیات طیبه که مرکزثقل نظامهای ششگانه این سند است و در ساحت اعتقادی و تربیتی مورد توجه واقع شده است از منظر فقهی تحلیل نماید. علم فقه با بیان بایدها و نبایدهای شرعی به عنوان متعلق اراده تشریعی، تعیین میکند سلوک انسانی چگونه باید باشد تا مسیر حیات، با هدف خلقت هماهنگ باشد. نخست با تعریف حیات طیبه و با اشاره به اهمیت نیت خالص و قرب الی الله که مصداق اتم غایت زندگی انسان است و انتخاب آگاهانه وعقل سلیم، فرضیه مثلث آرامش فقهی مطرح و توجیه شده است. سپس باتوجه به اینکه از نظر فقهی داشتن مرجع تقلید واجب عقلی است و با بسط و گسترش این نکته فرضیه الگوسازی فقهی را مطرح و با توجه به مستندات و منابع فقهی و تربیتی، نقش این الگوسازی را در رسیدن به حیات طیبه تبیین و این نتایج راحاصل کند. هم چنین این الگوسازی فقهی رابرای معلمان و مربیان هم میتوان به کار برد و از ثمرات آن بهره مند شد.

Keywords:

فقه , سند تحول , آموزش و پرورش , آموزه