درس هنر در دوره ابتدایی؛مروری بر پژوهش های انجام شده در ایران

به همان اندازه که هنر بر زندگی انسان تاثیر گذاشته است، نقش اساسی در رشد کودکان نیز دارد. هنر به کودکان این امکان را می دهد که بسازند، طراحی کنند و خود را بیان کنند بر این اساس برنامه درسی آموزش هنر نقش سازنده ای در ایجاد توانایی های شناختی، عاطفی و مهارتی دانش آموزان دارد. هدف پژوهش حاضر مروری بر پژوهش های انجام شده در ایران در زمینه هنر در دوره ابتدایی بود. نوع پژوهش مبتنی بر رویکرد سیستماتیک بوده است و به این منظور پس از جستجو درپایگاه های اس ای دی، نور مگز و ایران داک، تعداد ۱۱۵ سند به عنوان جامعه پژوهش جستجو شد و در نهایت پس از غربالگری اسناد موجود، تعداد ۹ سند مرتبط با عنوان پژوهش به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. برای تحلیل اسناد منتخب از روش مرور سیستماتیک استفاده شد. نتایج نشان داد بیشترین پژوهش در زمینه »برنامه درسی هنر « در دوره ابتدایی صورت گرفته است و کمترین پژوهش ها در مورد »شیوه خلاقانه تدریس هنر در دوره ابتدایی « می باشد. نتایج بررسی مطالعات تطبیقی نشان داد شباهت هایی از نظر اهداف کلی برنامه درسی ابتدایی در ایران، ژاپن و کانادا وجود دارد که از آن جمله می توان : تاکید بر فرهنگ بومی و حفظ آثار هنری،آموزش هنر به عنوان ابزاری جهت رشد و توسعه مهارت های فردی و اجتماعی نام برد در برنامه درسی آموزش هنر ایران، فقط هنرهای تجسمی (نقاشی، خوشنویسی و کاردستی ) مهم است. در کانادا، محتوای موسیقی به صورت متعادل تدریس می شود اما در ایران این شکل از هنر نادیده گرفته شده است. به نظر می رسد که بی توجهی به این جنبه از هنر می تواند هنرجویان ایرانی را از بخش مهمی از هنر موسیقی که پتانسیل بالایی در پرورش جنبه های عاطفی و شخصی آنها دارد، محروم سازد. در زمینه بررسی شیوه های تدریس آموزش هنر، استفاده از روش های تدریس غیرفعال، نبود زیرساخت های لازم، معلم هنر دارای صلاحیت، استفاده از شیوه های ارزشیابی ناکارآمد، نبود همکاری بین هنرمندان بومی به عنوان دستیار تدریس، از جمله آسیب های مربوط به روش تدریس هنر در ایران می باشد. در زمینه بررسی اسناد بالادستی نیز فاصله بسیار زیاد در حیطه عملی و نظری مربوط به اهداف کلی از جمله آسیب های آموزش هنر در دوره ابتدایی ایران است.

Keywords:

هنر , آموزش هنر , دوره ابتدایی , تعلیم و تربیت هنری