شواهد آکوستیکی و بررسی میزان تقطیع پذیری واژه های مشتق پیشوندی زبان فارسی در پردازش گفتار

اطلاعات آکوستیکی میتواند به منزله شاهدی برای بسیاری از مسائل مطرح در حوزه های دیگر زبان شناسی به خصوص صرف گفتاری و پردازش گفتاری باشد. مقاله حاضر با استفاده از واژههای مشتق پیشوندی زبان فارسی به بررسی شواهد آکوستیکی دالبر میزان تقطیعپذیری آن ها در پردازش، درک و دریافت معنی پرداخته است. برای این منظور واژههای مشتق از پیشوندهای «نا-»، «هم-»، «فرو-» و پایههای آن ها همراه با بسامد رخداد نمونه آن ها از پیکره پژوهشگاه علوم انسانی استخراج شد. از هر پیشوند دو واژه تقطیعپذیر و تقطیعناپذیر انتخاب و با قرار دادن آن ها در جملات حامل هم بستههای دیرش، زیروبمی، سازهها، شدت، دیرش خیز و شفافیت منطقه گذر بررسی شد. یافتهها نشان داد دیرش نسبی واژههای تقطیعپذیر بیشتر از واژههای تقطیعناپذیر است. در منطقه گذر وند و پایه و در حالت ایستایی وند واژههای تقطیعناپذیر به علت پیوستگی میزان همتولیدی در بسامد زیروبمی، سازه اول، سازه دوم و سازه سوم آن ها بیشتر از واژههای تقطیعپذیر است. در واژههای تقطیعناپذیر، دیرش نسبی شدت خیز بیشتر و روند هموارتری را نشان میدهد. همچنین در واژههای تقطیعپذیر، شفافیت تولید سازهها در منطقه گذر بیشتر از واژههای تقطیعناپذیر است.  

Keywords:

Acoustic features , Parsability , Derivational prefixes , Spoken morphology , Speech processing , هم بسته های آکوستیکی , تقطیع پذیری , پیشوندهای اشتقاقی , صرف گفتاری , پردازش گفتار.