بررسی اثر گذاری منفی بدبینی سازمانی بر کاهش اشتیاق شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان

بدبینی سازمانی، یکی از موضوعات مهم رفتاری است که بر عملکرد کارکنان و در نهایت بر کارآمدی و اثربخشی سازمان موثر می باشد. بدبینی، نگرشیاست که از ناامیدی، ناکامی، و سرخوردگی شکل می گیرد. این نگرش منفی در بسیاری از سازمان ها نفوذ کرده و دلیل اصلی بسیاری از پیامدهاینامطلوب و منفی سازمانی و یکی از موضوعات مشکلساز در محل کار می باشد. بعضی منافع فقط در محیط داخلی سازمانی هویدا می گردند؛ در حالیکه بعضی از منافع تاثیر مستقیمی بر ذی نفعان خارجی سازمان دارند. اشتیاق شغلی کارکنان منافع بسیاری را به صورت مستقیم و غیرمستقیم برایسازمان و افراد در پی دارد این منافع در سطوح متفاوتی از سازمان نمودار می گردد. برای حصول به این هدف عالی سازمان توجه به عوامل مختلف تاثیرگذار بر نگرش های کارکنان و پیامدهای آنها امری ضروری است. بدبینی سازمانی به عنوان مفهوم جدید روابط کارگر کارفرما و به عنوان یکی از مهمتریننگرش های کارکنان اخیرا مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. در اولین پژوهش های انجام شده اعتقاد بر این بود که فرسودگی شغلی ویژهمشاغل خدماتی است، امروزه این تصور وجود دارد که فرسودگی شغلی ممکن است در هر شغلی ایجاد شود. در بین عوامل ویژگی های سازمانی به ترتیبابعاد تنوع در کار، مشارکت در تصمیم گیری روشن بودن وظائف و در نهایت ارتباطات سازمانی بیشترین تاثیر را بر فرسودگی شغلی دارا هستند . نهایتاابعاد متغیرهای دموگرافیک (سن، جنس، تحصیلات، نوع استخدام و وضعیت تاهل) بر فرسودگی شغلی تاثیر معناداری را ندارند.

Keywords:

بدبینی سازمانی , کارکنان , فرسودگی شغلی , اشتیاق شغلی