تاثیر رهبری اصیل بر اثربخشی مدیریت مدارس با نقش میانجی تسهیم دانش

هدف پژوهش بررسی تاثیر رهبری اصیل بر اثربخشی مدیریت مدارس با نقش میانجی تسهیم دانش سازمانی بود. روش پژوهش توصیفی–همبستگی بود. ۱۶۰ مدیر و معاون مدارس متوسطه دوم شهر زاهدان به شیوه نمونه گیری تصادفی– طبقه ای (بر حسب جنسیت) از طریق سه پرسشنامه رهبری اصیل (والومبوا و همکاران، ۲۰۰۸)، اثربخشی مدیریت مدرسه (علاقه بند، ۱۳۷۱) و تسهیم دانش (یو، ۲۰۰۳) مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرام افزارهای اس پی اس اس و لیزرل استفاده شد. بر اساس یافته ها مقدار ضریب همبستگی بین رهبری اصیل و تسهیم دانش (۰۰۱/۰, p=۴۹۱/۰r=)، رهبری اصیل و اثربخشی مدیریت مدارس (۰۰۱/۰, p=۷۷۵/۰r=) و تسهیم دانش و اثربخشی مدیریت مدارس (۰۰۱/۰, p=۵۸۸/۰r=) معنادار بود. اثر مستقیم رهبری اصیل بر اثربخشی مدیریت مدارس (۲۸/۶, t=۷۱/۰β=)، اثر مستقیم رهبری اصیل بر تسهیم دانش (۸۵/۴, t=۶۵/۰β=)، و اثر مستقیم تسهیم دانش بر اثربخشی مدیریت مدارس (۷۹/۲,t=۲۸/۰β=)، معنادار بود. همچنین اثر غیرمستقیم رهبری اصیل بر اثربخشی مدیریت مدارس با میانجی گری تسهیم دانش (۱۸۲/۰β=)، معنادار بود. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که رهبری اصیل هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق متغیر میانجی تسهیم دانش با اثربخشی مدیریت مدارس رابطه مثبت و معنادار دارد.

Keywords:

رهبری اصیل , اثربخشی مدیریت , تسهیم دانش