برترین سیاست گذاری ها در مدیریت پسماندهای الکترونیکی

پسماندهای الکترونیکی به وسایل الکترونیکی دورریخته شدهای نظیر کامپیوتر ها تجهیزات کامپیوتری و تلفن های همراه اطلاق می شود که انباشتگی آنها به دلیل کوتاه بودن طولعمر این تجهیزات بسیار فراوان است این پسماندها حاوی فلزات با ارزش cu و گروه پلاتینیوم و آلاینده های زیست محیطی به ویژه Pb,Sb,Hg,Cd,Ni اترهای دی فنیل پلی برومینه شده PBDEs و بی فنیل های پلی کلرینه شده PCBs می باشند رایج ترین شیوه دورریز پسماندهای الکترونیکی به صورتدفن زباله یا سوزاندن آنها می باشد که اثرات سوء شدید زیست محیطی و هدررفت ترکیبات با ارزش و انرژی را در پی دارد احتمال دارد با سوزاندن پسماندهای الکترونیکی ترکیباتی همچون دی اکسین ها فوران ها هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای pahs هیدروکربن های آرومایتک چندهالوژنه PHAHs و کلرید هیدروژن تولید می شود از این رو اصول کاری منظمی به منظور جلوگیری از این اثرات سوء اجرا گردیده است با تاکید براصل بالا بردن احساس مسئولیت پذیری تولید کننده اکثر قوانین امروزی سعی برتنوع سیاست گذاریهای دورریز این تجهیزات درهنگام به انتها رسیدن طول عمر مفید آنها دارند.