تحلیل روشهای جلوگیری از افزایش و توسعه مناطق حاشیه نشین یا سکونتگاه های غیررسمی در ایران و بسترسازی برای ارتقای شرایط محیطی در این مناطق

گسترش اسکان غیررسمی در کشور تهیه و تصویب سندی رسمی را در دستور کار قرارداد که می بایست چارچوب و نحوه فعالیتبخش دولتی و مشارکت مردمی را در ساماندهی اسکان غیررسمی مشخص کند. می توان گفت سند ملی توانمندسازی و ساماندهیسکونتگاه های غیررسمی تنها مصوبه رسمی دولتی میباشد که هم وجود پدیده ای به نام اسکان غیررسمی را می پذیرد و هم در پی حلمشکلات مرتبط با این سکونتگاه ها و مسکن کم درآمدها بر میآید. ضرورت تدوین سند ملی توانمندسازی و ساماندهی اسکان غیررسمی:همسویی سیاستها و اقدامات دستگاه های بخشی، تصمیم سازی تصمیم گیری و سیاست گذاری در مورد مسئله و زمینه سازی تدوین -برنامه های اجرایی مشترک برای مداخله در این سکونتگاه ها می باشد. اهداف کلان سند مذکور بسترسازی برای ارتقای شرایط محیطی بهنحوی پایدار و فراگیر در جهت رشد سلامتی، امنیت، امید، ایمان وکرامت انسانی در سکونتگاههای غیررسمی موجود، پیشنگری بهگسترش اسکان غیررسمی در آینده و زمینه سازی برای احداث مسکن مناسب، خدمات پایه و زیربناها در حد استطاعت و دسترسیگروه های کم درآمد در فضای رسمی شهری و زمینه سازی برای بهره مندی از امتیازات شهری و تعمیق فرهنگ شهری برای ساکنان اینسکونتگاه ها به همراه مشارکت همه جانبه آنها در تصمیم گیری ها و اقدامات محلی میباشد. بکارگیری الگوهای مشارکتی و توانمندسازی وبهسازی در ایران بسیار نوپاست. اما تجربه اندک نیز نشان از وجود زمینه های مطلوب در این حوزه دارد. در هر حال این تجربه اندک نشانداده که زمینه های جلب مشارکت مردم بسیار مهیاست و اجتماعات محلی دارای قابلیت های مناسبی برای توانمدسازی و ساماندهیسکونتگاه های نابسامان می باشند.بررسی روند تکوین و تکامل سکونتگاه های غیررسمی نشان می دهد که این پدیده از ابعاد و جنبه هایمختلفی برخوردار است و اشکال مختلفی از آن در سرتاسر جهان میتوان تشخیص داد با این اوصاف، فقر به مثاله عاملی تعیین کننده، درایجاد مناطق حاشیه نشین در جهان می باشد.

Keywords:

پیشگیری , سکونتگاه های غیررسمی , حکمروایی خوب شهری , ساماندهی , ظرفیت سازی , توانمندسازی