تحلیل تاثیر ظرفیت های کارآفرینی بر توسعه متوازن نواحی روستایی (مورد مطالعه: روستاهای شهرستان دامغان)

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تحلیل ارتباط بین ظرفیت های کارآفرینی و توسعه متوازن روستایی انجام شده است. این پژوهش براساس هدف کاربردی و روش بررسی، توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری داده ها نیز از روش های اسنادی و میدانی استفاده شده است. ابتدا براساس مدل FANP همه روستاهای شهرستان از نظر سطح توسعه یافتگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس از بین سطوح مختلف توسعه، تعداد ۳۲ روستا به عنوان روستای نمونه برای سنجش سطح کارآفرینی با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای و آزمون فریدمن مورد بررسی قرار گرفته شدند و با تکنیک تحلیل خوشه ای، روستاهای نمونه به سطوح مختلف کارآفرینی تقسیم شدند. برای تحلیل رابطه کارآفرینی با توسعه متوازن روستایی از تکنیک های آماری آزمون رگرسیون ساده، رگرسیون چندگانه، تحلیل رگرسیونی، ضریب تعیین و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شده است. طبق نتایج رابطه معناداری بین ظرفیت کارآفرینی و سطح توسعه یافتگی روستاهای مورد مطالعه وجود داشته است به طوری که توسعه ظرفیت های کارآفرینی در روستاهای منطقه تا حد زیادی می تواند منجر به کاهش نابرابری های فضایی و توسعه متوازن روستایی بشود. هم چنین، وضعیت کارآفرینی براساس مقایسه تطبیقی میزان توسعه یافتگی روستاها (توسعه نیافته، در حال توسعه، نسبتا توسعه یافته و توسعه یافته) در برخی ابعاد از تفاوت معناداری برخوردار بوده است. این تفاوت در جنبه های فردی، اقتصادی، فیزیکی و زیست محیطی مشاهده شده است. 

Keywords:

توسعه متوازن , شهرستان دامغان , کارآفرینی , نواحی روستایی