تاثیر آموزش مهار تهای مثبت اندیشی بر بهزیستی روانشناختی، امید به زندگی و رضامندی زناشویی مادران دارای فرزندک متوان ذهنی شهرتهران درسال ۱۴۰۰

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های مثب تاندیشی بر بهزیستی روانشناخ تی، امید به زندگی و رضامندیزناشویی مادران دارای فرزندکم توان ذهنی شهر فردوس درسال ۱۳۹۹ انجام شد.روش این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل است. جامعه موردمطالعه ۱۰۰ نفر از مادران دارای فرزند کمتوان ذهنی شهر فردوسبودند،که فرزندانشان در سال ۹۹ تحت حمایت بهزیستی بوده اند.نمونه ای شامل ۵۰ مادر به شیوه ی نمونه گیری تصادفی انتخاب وبهصورت تصادفی در گروه آزمایش وکنترل هرگروه (۲۵ نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۱۳ جلسه ی ۹۰ دقیقه ایطی ۴ هفته تحت آموزش مهارت های مثبت اندیشی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده های بهدست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها نشان داد که تفاوت بین دوگروهآزمایش وکنترل معنادار است.نتایج به دست آمده در این تحقیق همسو با سایر تحقیقات بوده وسودمندی وتاثیر آموزش مهارتهایمثب تاندیشی بر بهزیستی روانشناختی، امید به زندگی و رضامندی زناشویی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی را تایید می کند.

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , امید به زندگی , رضامندی زناشویی , کم توان ذهنی