تحلیل روان شناختی هدایت و اضلال الهی و فرایند پدیدارشناسی آن در قرآن

در واقع پدیدار شناسی امر مطلق ربوبیت حق؛ هدایت و سعادت ؛ گمراهی و شقاوت و کیفیت پرداختن به آن از پیچیده ترین و سنگین ترین مقولات افعال گفتاری است، لذا شرح و بیان آن در قرآن حق خدا است و تکلیف ما در این قلمرو کشف حکم و بیان برمبنای تحلیل و تفصیل خود قرآن است، بنابراین براساس بررسی های قرآنی هدایت به معنای راهنمایی به سوی چیزی از چیزها است که یا حق است و یا طاغوت و ادراک این راهنمایی به سوی آن راه ها کشف و پدیدار شدن هدایت ربانی است که ناشی از صفت ذات ربوبیت امر حق است و نحوه ی رساندن به هدف واقعی خویش است که نهایت آن نزدیک شدن به قربات صفات و اسماء الهی و رشد و کمال در آن است و سرگردانی و پریشانی راه در این مسیر، همان گمراهی و دور شدن از اسماء الهی است و اگر این معنا و مفهوم به طور صحیح و نظام مند از روی آیات متشابه، مصادیق آن درست ادراک نشود، بحث کردن در این وادی سرگردان و پریشان گویی بیش نیست ، لذا نویسنده در این مقاله تمام سعی و تلاش خود را دارد که برمبنای سنت های الهی در قرآن این مشیت الهی و کیفیت اسناد آن مفاهیم به خداوند و چگونگی دلایل این هدایت و گمراهی را نسبت به بندگان بررسی و تحلیل نماید و در آخر فرایند تعلق گرفتن امر واراده ی الهی در سرنوشت آدمی را از نظرگاه روایات و برخی از علماء بیان نماید

Keywords:

سنن الهی , امرمطلق , هدایت و اضلال , معرفت دینی , روش شناسی تحلیلی , مشیت الهی