بررسی رابطه شوخ طبعی و تاب آوری با مطلوبیت اجتماعی از دیدگاه دانشجویان دانشکده علوم پزشکی سیرجان

پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی رابطه شوخ طبعی و تاب آوری با مطلوبیت اجتماعی از دیدگاه دانشجویان دانشکده علوم پزشکی سیرجان صورت گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی است که تعداد کارکنان آن ۷۴۰ نفر می باشد و از فرمول کوکران جهت نمونه گیری تصادفی استفاده شد که تعداد ۲۵۳ نفر انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد که روایی توسط استاد راهنما و مشاور و چند نفر از کارشناسان و خبرگان جامعه ی آماری مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز با استفاده از آلفای کرونباخ تعیین شده است. جهت سنجش متغیر شوخ طبعی از پرسشنامه خشوعی و همکاران (۱۳۸۸)، برای سنجش متغیر تاب آوری از پرسشنامه کانر و دیویدسون ( ۲۰۰۳) و برای سنجش متغیر مطلوبیت اجتماعی از پرسنامه کراون و مازلو (۱۹۹۶ ) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل استفاده شده است. نتایج نشان دهنده ی رابطه معنادار بین شوخ طبعی و تاب آوری با مطلوبیت اجتماعی بود همچنین مشخص گردید شوخ طبعی و تاب آوری با هر سه مولفه مطلوبیت اجتماعی یعنی بوم شناختی، شخصیت و انسان گرایی نیز روابط معنادری دارند.

Keywords:

شوخ طبعی , تاب آوری , مطلوبیت اجتماعی , بوم شناختی , شخصیت , انسان گرایی.