مقایسه اخذ تامین از دستور موقت و تامین خواسته و تعیین خسارات احتمالی ناشی از صدور آن ها در آیین دادرسی مدنی

هدف تحقیق حاضر بررسی مقایسه اخذ تامین از دستور موقت و تامین خواسته و تعیین خسارات احتمالی ناشی از صدور آن ها در آیین دادرسی مدنی می باشد. تامین خواسته و دستور، دو افدام احتیاطی هستند که ممکن است در حاشیه رسیدگی به دعوای اصلی مطرح گردند. داوری نیز یک امتیاز محسوب می شود که از طریق آن اصحاب دعوای حقوقی از طرح دعوا در دادگاه بی نیاز می گردند. در این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای و با استنباط و استخراج از مقررات و قوانین موجود شرایط اخذ تامین و تعیین خسارات احتمالی ناشی از صدور تامین خواسته و دستور موقت مورد بررسی قرار گرفت. همچنین این تحقیق، مواردی مانند فلسفه اخذ تامین و تعیین خسارات احتمالی در تامین خواسته و دستور موقت در آیین دادرسی مدنی؛ ملاک تعیین میزان تامین و تعیین خسارات احتمالی در تامین خواسته و دستور موقت؛ و سپردن تامین و تعیین خسارات احتمالی در تامین خواسته و دستور موقت توسط دادگاه محدود را مورد بررسی قرار داد که نتایج نشان داد که فلسفه اخذ تامین در تامین خواسته و دستور موقت، تضمین جبران خسارت ناشی از اجرای این قرار ها میباشد. ملاک اولیه و اصلی در خصوص میزان تامین و تعیین خسارات احتمالی، میزان خواسته دعوا میباشد. دادگاه میتواند با توجه به عدم پیشبینی مهلت برای سپردن تامین و تعیین خسارات احتمالی، با استفاده از اختیارات قانونی، برای سپردن تامین، مهلت قضایی تعیین کند.

Keywords:

تامین , خسارات , اخذ تامین , تامین خواسته , دستور موقت , آیین دادرسی مدنی .