ارزیابی عملکرد دهیاری ها در توسعه روستایی (مطالعه موردی: دهیاری های شهرستان ایوان، استان ایلام)

فارغ از موفقیت یا ناکامی، تاریخ روستایی ایران سرشار از مثال­هایی متفاوت در باره شیوه­های مدیریت در مناطق مختلف آن است. مدیریت روستایی در ایران به شیوه­های گوناگونی تحقق یافته است. این مدیریت همچنین فراز و فرودهای زیادی را به لحاظ قانونی و ساختاری تجربه کرده است. با این­حال، فقدان مدیریت موثر روستایی در بیشتر روستاها مشکلات زیادی برای روستائیان در دوره های مختلف تاریخ گذشته به ویژه قبل از دهه ۱۳۴۰ به وجود آورده است. لازم به یادآوری است که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، سازمان ها و ارگان های مختلفی برای مدیریت روستاها تشکیل شدند از جمله: شوراهای اسلامی روستایی، خانه همیار و دفتر عمران روستایی. هر کدام از موارد نام ­برده شده در کارنامه خود دارای موفقیت یا ناکامی­هایی بوده­اند، منتها کفه ناکامی گاه سنگین­تر از موفقیت بوده است.فقدان یک نظام مدیریت جامع روستایی و ناکامی اجتماعی سازمان ها و ارگان های متولی، از مهم ترین عوامل بسیاری از مشکلات روستایی بوده­اند. بعد از سال ها آزمون و خطا، بالاخره در سال ۱۳۷۴ قانون «شوراها» و بعد در سال ۱۳۷۷  قانون «دهیاری­ها» به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیدند تا مسولیت­ها را به گروه مدیران جدید روستایی بسپارند. این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد دهیاری­ها در توسعه روستایی در شهرستان ایوان غرب، استان ایلام صورت گرفته است. نوع تحقیق بنیادی- کاربردی و روش انجام آن اسنادی – پیمایشی است. بعد از تهیه چارچوب نظری و بررسی پیشینه، برای کسب اطلاعات لازم اقدام به تهیه دو نوع پرسشنامه و انجام عملیات میدانی شده است. جامعه نمونه شامل ۲۰۰ خانوار و ۱۶ دهیار در ۱۶ روستا می باشد. نتایج حاصل از آزمون فرضیات این تحقیق نشان داد که: * دهیاران در تعامل با نهادهای دولتی و شوراها موفق عمل کرده­اند. * تفاوت معناداری بین عملکرد دهیاران در زمینه­های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی دیده نشد. * آموزش و سطح تحصیلات در عملکرد دهیاران نقش داشته است. * ضعف امکانات دهیاری، مشکلات اقتصادی مردم و اخذ عوارض و کمک های نقدی و یدی از مهم ترین مشکلات پیش روی دهیاران بوده است.

Keywords:

security , social confidence , social cohesion , social participation , مسکن بومی , سکونت , ویژگی های اجتماعی-فرهنگی , شیوه های زیستی