اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر آموزش رو در روی بر سبک های فرزندپروری به مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله ای در شهر اصفهان

هدف: پژوهش حاضر با هدف، بررسی اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری مبتنی بر آموزش رو در روی بر سبک­های فرزندپروری به مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله­ای در شهر اصفهان بود روش : در این مطالعه­ی کارآزمایی ۵۰ نفر از مادران دارای کودکان ۱۰-۳ ساله­ی مبتلا به اختلال بی اعتنایی مقابله­ای در اصفهان در سال ۱۳۹۷ وارد مطالعه و به طور تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. به گروه اول آموزش رو در رو ارایه شد. گروه دوم، گروه شاهد (در نوبت درمان) بودند. ارزیابی با آزمون کانرز و ارزیابی فرزندپروری بامریند، قبل و بعد از زمان مداخله سنجیده شد. داده­ها توسط نرم افزار SPSS و تجزیه و تحلیل آزمون­های آنووا، کروسکال- والیس، آزمون تی زوجی و من ویتنی تحلیل شدند. یافته­ ها: آموزش رو در روی بر بهبود مشکلات سلوک (P=۰/۰۳)، یادگیری (P=۰/۰۴)، بیش فعالی (P=۰/۰۰۷)، رفتار تکانه­ای (P=۰/۰۰۸) و اضطراب (P=۰/۰۲) کودکان موثر بود، ولی در مشکلات جسمی- روانی (P=۰/۷) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه ­گیری: آموزش والدین کودکان دچار مشکلات سلوک، یادگیری، بیش­فعالی، رفتار تکانه­ای و اضطراب با شیوه­ی آموزش رو در روی والدین در بهبود مشکلات کودکان موثر بود.  

Keywords:

education , oppositional defiant disorder , parenting , آموزش , اختلال بی اعتنایی مقابله ای , فرزندپروری