رابطه رشد زبان بیانی و مهارت های اجتماعی در کودکان ۴ تا ۶ ساله فارسی زبان

همه موجودات زنده در طول حیات خود همواره با مشکلاتی مواجه می شوند که ناگزیرند برای آن راهحل هایی پیدا کنند. همچنین، نی ازهایی دارند که باید برآورده شوند. آن ها به منظور رفع نیازها و حلمشکلاتشان، ناچارند با همنوعان خود ارتباط برقرار کنند و از این رهگذر پایه های زندگی اجتما عی خودرا نیز هموار می نما یند. انسان، به دلیل دستگاه صوتی پیشرفته اش، از راه زبان رابطه برقرار می کند.بشر، از طریق گفتار، خواسته ها و افکار و احساسات دیگران را م ی فهمد و افکار و خواسته های خود رامنتقل می کند. پس، زبان یک عامل ارتباط اجتما عی برای انسان به شمار می رود. اکتساب گفتار و زبانیکی از مهم ترین مولفه های رشد است که تعامل اجتماعی نقش بنیادی را در این فرایند ایفا می کند.تحقیقات اخیر نشان داده است که توانایی های زبانی کودک، ارتباط نزدیکی با مهارت اجتماعی وی دارد.هدف از این پژوهش بررسی وجود ارتباط بین رشد زبان بیانی و ابعاد مهارت های اجتماعی در کود کانچهار تا شش ساله فارسی زبان است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، رشد زبان بیانی با رشد مهارت هایاجتماعی افزایش می یابد. از طرفی در ارتباط با ضعیف بودن این رابطه از دیدگا ه والدین می توان به عدمپویایی آن و شرایط متفاوت محیط خانه و محیط آموزشی در امر تعلیم و تربیت کودکان اشاره کرد.

Keywords:

موجودات زنده , محیط خانه , محیط آموزشی , زبان بیانی , مهارت های اجتماعی