اثربخشی شناختی رفتاری بر افکار خودکشی نوجوانان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی اثربخشی شناختی رفتاری بر افکار خودکشی نوجوانان بوده است. روش پژوهش حاضر، یکطرح نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل با پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموز نوجوانمتوسطه دوم مراجعهکننده به مرکز مشاوره در شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بودند. نمونه آماری این پژوهش عبارتند از ۲۸ نوجوانکه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی تعداد ۱۴ نفر در هر گروه )کنترل وآزمایش( قرار گرفتند.برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه افکار خودکشی بک استفاده شد. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ۹۰دقیقه ای به صورت گروهی تحت آموزش شناختی - رفتاری قرار گرفت، در این مدت گروه کنترل به فعالیت های معمول خودمشغول بود. آزمودنیها در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامهها پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده ها از روشآماری کوواریانس استفاده شد. یافتههای حاصل از تحلیل دادههای پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگیننمرات پسآزمون افراد گروههای آزمایش و کنترل در متغیر افکار خودکشی تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین درمان شناختیرفتاری بر افکار خودکشی نوجوانان تاثیر دارد.

Keywords:

شناختی رفتاری , افکار خودکشی , نوجوانان.