اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم هیجانی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم هیجانی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری از میان زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای، که در سال ۱۴۰۰ به مراکز مشاوره شهر ساری مراجعه نمودند. روش پژوهش به صورت نمونه گیری دردسترس تعداد ۳۲ زوج به عنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بر روی آزمودنی ها آزمون تنظیم هیجانی (پیش آزمون) اجرا شد. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰-۶۰دقیقه ای طرحواره درمانی را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. در این پژوهش، از مقیاس تنظیم هیجان گراس و جان بهره گرفته شد. آزمودنی ها در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون به پرسش نامه ها پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که میانگین نمره متغیر تنظیم هیجانی در مرحله پس آزمون گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون معنادار بوده است. بنابراین طرحواره درمانی بر تنظیم هیجانی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای تاثیر دارد.

Keywords:

کلمات کلیدی: طرحواره درمانی , تنظیم هیجانی , زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای.