سندروم تونل کارپ و روش های درمان آن

سندرم تونل کارپ (Syndrome Tunnel Carpal) عارضه ای است که موجب بروز درد احساس گزگز و سوزش، بی حسی و ضعف در انگشت شست دست و سایر انگشتان می شود. هر عاملی که فشار بر روی عصب مدیان وارد کند می تواند موجب سندرم تونل کارپ شود. هدف از انجام این مطالعه شناخت بیشتر این سندروم و روش های درمانی آن است. تونل کارپ، گذرگاهی باریک می باشد که توسط استخوان ها و رباط های موجود در کف دست، احاطه شده است. فشرده شدن عصب مدیان می تواند علائمی شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در دست و بازو ایجاد نماید. آناتومی مچ دست، برخی بیماری ها و احتمالا حرکت مکرر دست می تواند در ایجاد سندرم تونل کارپال نقش داشته باشد. درمان مناسب این عارضه معمولا سبب از بین رفتن سوزن سوزن شدن و بی حسی شده و عملکرد دست و مچ را بازیابی می کند. با تشخیص این عارضه در مراحل اولیه و درمان صحیح درد و بیحسی از بین رفته و عملکرد دست و مچ دست بحالت طبیعی باز می گردد. اما بدون درمان این عارضه ممکن است منجر به آسیب دائم عصب و ضعف عضالت دست گردد. عصب مدیان هم عملکرد حسی و هم عملکرد حرکتی دارد بدین معنا که این عصب حس انگشتان و حرکت آن ها را بعهده دارد. بنابراین اگر عملکرد این عصب دچار اختلال شود فرد مبتلا احساس گزگز شدن در انگشتان کرده و قدرت مشت کردن او کم می شود. عوامل زیادی می توانند فضای تونل مچ دست را کم کرده و بر روی عصب مدیان فشار وارد آورند. این سندروم بیماری قابل درمانی است و باید هرچه سریع تر بیماران مشکل دار به متخصصان داخلی مغز و اعصاب مراجعه کرده تا از بروز ناتوانی های بعدی بخصوص در بیماران جوان پیشگیری شود.

Keywords:

سندروم , تونل کارپ , عصب مدیان , دست , اختلال.