مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری و زوج درمانی سیستمی بر میل به طلاق و فرسودگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق

هدف تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری و زوج درمانی سیستمی بر میل به طلاق و فرسودگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق بود. روش پژوهش آزمایشی )طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل( بود. نمونه تحقیق شامل ۳۰ زوج متقاضی طلاق بود که بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. سپس از میان نمونه پژوهش ۱۵ زوج متقاضی طلاق در گروه آزمایش۱ )زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری(، ۱۵ زوج متقاضی طلاق در گروه آزمایش۲ )زوج درمانی سیستمی( و ۱۵ زوج متقاضی طلاق در گروه کنترل گماشته شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه میل به طلاق روزبلت، جانسون و مورو )۱۹۸۳( و پرسشنامه فرسودگی زناشویی پاینز )۱۹۹۶( بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مانکوا، آنکوا و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، بین اثربخشی زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری و زوج درمانی سیستمی بر میل به طلاق و فرسودگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق تفاوت معنادار وجود دارد و زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری نسبت به زوج درمانی سیستمی بر کاهش میل به طلاق و فرسودگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق اثربخشی بیشتری داشت.

Keywords:

زوج درمانی هیجان محور , افشاء نوشتاری , زوج درمانی سیستمی , میل به طلاق , فرسودگی زناشویی.