مقایسه طرحواره های ناسازگار و خود تنظیم گری در بیماران مبتلا به ام اس و افراد سالم

طرحواره ها الگوهای شناختی هستند که تاثیر عمده ای بر ادراک و رفتار دارند. بنابراین بررسی طرحواره ها در تعیین و تغییر رفتارهای مرتبط با سلامت در بیماران مبتلا به ام اس ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه، بررسی و مقایسه طرحواره های ناسازگار و خود تنظیم گری در بیماران مبتلا به ام اس و افراد سالم بود. نمونه پژوهش شامل ۲۰۲ نفر، که ۱۰۲ نفر از این تعداد، بیماران مبتلا به ام اس بودند که به صورت هدفمند انتخاب شده و ۱۰۰ نفر دیگر را افراد سالم شامل می شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه طرحواره یانگ- شکل کوتاه (یانگ، (۲۰۰۵ و پرسش نامه تنظیم هیجان گروس و جان (۲۰۰۳) و پرسش نامه راهبردهای مقابله ای کوتاه کارور (۱۹۹۷) بود. روش آماری مورد استفاده تحلیل واریانس بود. براساس تحلیل داده های پژوهش، بیماران مبتلا به ام اس از طرحواره های ناسازگار اولیه بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت های مختل، دیگر جهت مندی بیشتر از افراد سالم استفاده می کنند. بین هر دو گروه افراد بیمار و سالم در مولفه های رها شدگی، بی اعتمادی/ بدرفتاری، آسیب پذیری در برابرضرر و بیماری، خود تحول نایافته/گرفتار، ایثار و معیار سرسختانه تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین نتایج نشان داد که بین راهبردهای تنظیم هیجان فرونشانی و ارزیابی مجدد در بین دو گروه افراد بیمار و سالم تفاوت معنادار وجود ندارد ولی در راهبرد مقابله ناکارآمد تفاوت معنادار نشان داده شد. از آنجایی که در بیماری های مزمن، درمان قطعی و کامل نشانه های بیماری دور از دسترس می باشد، تلاش می شود که عوامل قابل تعدیل موثر بر ناتوانی فرد شناسایی شود تا با پیشگیری، درمان و بازتوانی به موقع، کیفیت زندگی فرد ارتقا یابد. نتایج پژوهش حاضر می تواند به منظور ارایه خدمات روانشناختی مناسب در جهت بهبود کیفیت زندگی و افزایش رفتارهای مرتبط با سلامت بیماران مبتلا به ام اس سودمند باشد.

Keywords:

طرحواره ناسازگار اولیه , خود تنظیم گری , تنظیم هیجان , راهبرد مقابله , بیماری ام اس