کیفیت شادی در طراحی فضاهای شهری امروز؛ اقدامی فراگیر یا رویکردی زمینه محور؟

فضاهای شهری متشکل از اجزائی هستند که تاثیری حیاتی بر زندگی روزمره مردم دارد و بحران های متاثر از رشد شتابان شهرنشینی، سبب بروزچالش های بسیاری درارتباط با سلامت جسمی-روانی انسان در این فضاها وهمچنین مفاهیمی چون شادی شده است. همچنین، احساسات وکنش های انسانی توسط قابلیت های محیط کنترل شده وخرد حاصل از کاربست ارزش های کالبدی-فرهنگی جامعه، میتواند راهنمائی برای اتخاذ رویکرد طراحی امروز باشد. با نظر به اینکه خصوصیات ومحرک های کالبدی- عملکردی محیط برتجربه آن اثرگذاربوده ومنجربه ظهوروبروزاحساسات مختلف در فضای شهری میگردد، توجه به مقوله سلامت روان بالاخص پس از پاندمی کووید ۱۹ضرورتی گریز ناپذیراست؛ لذا، اهمیت پژوهش درمفهوم-کیفیت شادی، به عنوان یکی ازپایه ای ترین کیفیات طراحی و رویکردی نوین درنگاه به فضای شهری، مبنای نگارش این مقاله است.هدف از این نوشتار،تبیین ماهیت کیفیت شادی در طراحی فضاهای شهری به عنوان رویکردی زمینه گرا یا اقدامی فراگیر با راه حل هائی مشابه در همه جاست که می تواند در مکان های مختلف، رویکردهای مشابه داشته باشد. برمبنای مطالعات کتابخانه ای و روش تحقیق مبتنی بر تطبیق نظریات با شاخصه های زمینه محوری، نتایج حاصل ازبررسی تئوری های ناظربرکیفیت شادی درطراحی شهری و نظریات ارائه شده متاثر از واکنش های هیجانی آگاهانه نسبت به محرک های محیطی،جایگاه میان رشته ای آن درطراحی محیطی وماهیت ترکیبی ذهنی-عینی شاخصه های موثر بر آن،نشان داده است که رهیافت مذکوردارای رویکردی زمینه محور(بومی) مبنی بر رابطه متقابل فرد با مکان خاص و براساس مناسبات کالبدی-اجتماعی فضا و ارزش های ادراکی-فرهنگی فرد می باشد.

Keywords:

کیفیت شادی , فضای شهری , طراحی شهری , رویکرد زمینه محور