فقر مسکن روستایی و استراتژی های مقابله با آن در ایران

فقر مسکن صرفا یک موضوع تک بعدی نیست. این نوع فقر در جامعه روستایی ایران از ابعاد متفاوتی برخوردار است. بر این اساس، این مطالعه به بررسی فقر مسکن روستایی کشور و اولویت بندی استراتژی های مقابله با آن با استفاده از رویکرد چندبعدی فقر مسکن پرداخته است. بدین منظور از شاخص های کیفی مسکن، شاخص های فقر و تکنیک رتبه بندی بر اساس شباهت به راه حل ایده آل استفاده شد. آمار و اطلاعات مورد نیاز از داده های طرح هزینه و درآمد خانوار مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۷ که ۱۹۷۰۷ خانوار روستایی در سطح کشور را تحت پوشش قرار داده است، به دست آمد. نتایج بیانگر آن است که فقر مسکن بر اکثر قریب به اتفاق (۹۸/۹۹%) خانوارهای روستایی مستولی است. بیشترین پوشش فقر مسکن در جامعه روستایی مربوط به بعد امنیت (۸۱۲/۹۹%) و کمترین آن مربوط به بعد تراکم (۹۱۹/۱۲%) است. عمق و کیفیت فقر مسکن حاکم بر خانوارهای روستایی به گونه ای است که به طور متوسط این خانوارها از دسترسی به حدود دو پنچم شاخص های کیفی مسکن محروم می باشند. نتایج بخش پایانی مطالعه نیز بیانگر آن است که تامین امنیت فیزیکی مسکن، بیمه واحد مسکونی، کاهش تراکم در واحدهای مسکونی و تامین آب لوله کشی، مهم ترین استراتژی های مقابله با فقر مسکن روستایی در ایران را تشکیل می دهند.

Keywords:

housing , multidimensional poverty approach , Qualitative indicators , rural household , Iran , مسکن , رویکرد چندبعدی فقر , شاخص های کیفی , خانوار روستایی , ایران