اثربخشی درمان گروهی طرحوارههای هیجانی بر امیدواری بیماران مبتلا به ام اس

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یکی از مهم ترین بیماری های ناتوان کننده نورولوژیک است که بخش میلین سیستم اعصاب مرکزی در آن تخریب می شوند و باعث اختلال در سلامت روان نیز می شود. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی درمان گروهی طرحواره های هیجانی بر میزان امیدواری بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بوده است.روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، و طرح پژوهش بصورت پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به درمانگاهها و بخش های مغز و اعصاب بیمارستانهای شهر شیراز بود. ۴۰ بیمار مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس، بصورت تصادفی در ۲ گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه امید اشنایدر قبل از اجرای مداخله گروهی طرحواره های هیجانی روی گروه آزمایش، پس از اجرای مداخله درمانی و ۳ ماه پس از اتمام مداخله درمانی توسط هر دو گروه شرکت کنندگان تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های تحلیل کوواریانس و واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که درمان گروهی طرحواره های هیجانی بر میزان امید در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس اثر معناداری داشت و موجب افزایش امید آنها گردید و این اثر پس از پیگیری ۳ ماهه ماندگاری داشت(p<۰/۰۱).نتیجه گیری: با استناد به یافته ها میتوان نتیجه گرفت که درمان گروهی طرحواره های هیجانی میتواند یک مداخله روانشناختی اثربخش جهت افزایش امیدواری در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس باشد.

Keywords:

مولتیپل اسکلروزیس , درمان طرحواره های هیجانی , امیدواری