اثربخشی روان تحلیل گری فردی بر شدت علائم گوارشی و کمال گرایی در افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی روان تحلیل گری فردی  بر شدت علائم گوارشی و کمال­گرایی در افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS) بود. پژوهش حاضر از نوع طرح­های کاربردی و آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک­پذیر مراجعه­کننده به مراکز درمانی شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند که از بین آن­ها، تعداد ۶۸ نفر براساس ملاک­های ورود و خروج به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس از میان تعداد مذکور، ۲۰ نفر با استفاده از روش تصادفی­ (قرعه­کشی) در دو گروه روان ­تحلیل­گری فردی (۱۰=n) و گروه کنترل (۱۰=n) گماشته شد. داده­ها با استفاده از مقیاس چند بعدی کمال گرایی و شاخص شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر  به دست آمد. در راستای تحلیل استنباطی از روش واریانس با اندازه­های مکرر و نرم افزار SPSS.۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد روان تحلیل گری فردی  به طور معناداری منجر به کاهش کمال گرایی (۰۰۱/۰>P) و شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر  (۰۰۱/۰>P) گردید. می­توان نتیجه گرفت گروه  روان تحلیل گری فردی  بر کمال گرایی و شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر  موثر بود و می­توان از روان تحلیل گری فردی  در جهت کاهش  مشکلات بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر استفاده کرد.

Keywords:

روان تحلیل گری فردی , استرس ادراک شده , شدت علائم گوارشی , کمال گرایی , سندرم روده تحریک پذیر