بررسی مقایسه ای تفکر انتقادی دانش آموزان ناشنوا و عادی دوره دوم متوسطه شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی تفکر انتقادی دانش آموزان ناشنوا و عادی مدارس متوسطه در تهران انجام شده است. روش این پژوهش علی – مقایسه ای بوده است و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ناشنوا (۱۳۰ نفر) و عادی (۱۷۵۲۱) هنرستان های شهر تهران بوده که شامل مناطق (۱۵،۱۲،۹،۶،۴،۲) می باشد. جهت تعیین حجم نمونه کلیه ۱۳۰ نفر دانش آموزان ناشنوا و ۳۷۶ نفر از دانش آموزان عادی بر مبنای جدول مورگان با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی استاندارد ریکتس بوده است، پس از استخراج نتایج پرسشنامه­ها، با استفاده از نرم افزار SPSS محاسبات آماری آزمون t مستقل برای یافتن مقایسه دانش آموزان ناشنوا وعادی  انجام شد. یافته های توصیفی بیانگر آن است که ۹//۵۴ درصد (۲۷۸ دانش آموز) دانش آموزان پسر و ۱/۴۵ درصد دانش آموز دختر (۲۲۸ دانش آموز) بوده اند.  نتایج حاصل از آزمون t بیانگر آن است که خلاقیت، و تعهد به عنوان دو مولفه از تفکرات انتقادی در بین دانش آموزان ناشنوا وعادی دارای تفاوت نمی باشد ولی بالیدگی به عنوان یکی از مولفه های تفکرات انتقادی در بین دانش آموزان عادی و ناشنوا دارای تفاوت معنادار می باشد که نمره آزمون t آن برابر با ۳۴/۲ و سطح معنی داری۰۱۹/۰ بوده است یعنی با ۹۵ درصد اطمینان می توان گفت که تفاوت بین دانش آموزان عادی و ناشنوا از لحاظ بالیدگی معنادار می باشد. همچنین مجموع تفکر انتقادی با نمره آزمون ۷۷/۱ t= و سطح معنی داری ۰۷/۰ نتیجه گیری می شود که در بین دانش آموزان عادی و ناشنوا از لحاظ تفکر انتقادی تفاوت ناچیزی وجود دارد.

Keywords:

واژگان کلیدی: تفکر انتقادی , دانش آموز ناشنوا , خلاقیت , تعهد , بالیدگی