رابطه دینداری و سرمایه خانوادگی (سرمایه اجتماعی- فرهنگی) با سازگاری اجتماعی (مطالعه موردی دانشجویان دانشگاه ارومیه)

  هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه دینداری و سرمایه خانوادگی (سرمایه اجتماعی- سرمایه فرهنگی) با سازگاری اجتماعی است. روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی، به لحاظ شیوه گردآوری اطلاعات پیمایشی است. برای گردآوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل دانشجویان دانشگاه ارومیه بود که ۳۸۰ نفر از دانشجویان دختر و پسر دانشگاه ارومیه انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه دینداری براساس مدل گلارک و استارک؛ پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا (بخش سازگاری اجتماعی) و پرسشنامه سرمایه خانوادگی است. استفاده از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، تحلیل عاملی با مولفه های اصلی، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام به گام و آزمونt  مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که تمامی ابعاد دینداری با سازگاری اجتماعی دانشجویان رابطه مثبت و معنادار دارند (۵۶/.)، در حالی که بین ابعاد دینداری و ابعاد سرمایه خانوادگی (سرمایه فرهنگی و اجتماعی) در برخی از ابعاد رابطه معنادار وجود دارد (عاطفی، ۱۸/۰) و در دیگر ابعاد رابطه معنادار مشاهده نشد (پیامدی، ۸%). هم چنین رابطه بین سرمایه خانوادگی و سازگاری اجتماعی مثبت و معنادار است. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای اعتقادی و پیامدی از ابعاد دینداری و سرمایه فرهنگی از ابعاد سرمایه خانوادگی می توانند سازگاری اجتماعی دانشجویان را به شکل معناداری پیش بینی کنند. نتایج آزمون t حاکی از آن است که در این زمینه سازگاری اجتماعی، تفاوت های جنسیتی معناداری مشاهده نشده است. بنابراین می­ توان نتیجه گرفت که اعمال و باورهای مذهبی و سرمایه خانوادگی در سازگاری اجتماعی افراد نقش موثری دارد.

Keywords:

واژه های کلیدی: سازگاری اجتماعی , دینداری , سرمایه خانوادگی , دانشجویان