اثرات استفاده از کودهای زیستی و اسید هیومیک بر عملکردزیستی و شاخص سطح برگ گیاه بادرنجبویه (Melissa officinalis)

گیاه بادرنجبویه با نام علمی Melissa officinalis L. از خانواده نعناعیان بوده و از گیاهاندارویی میباشد. در این مطالعه، بررسی تاثیر کودهای زیستی (تریکوران پی و بیوفسفات) و اسیدهیومیک بر صفات عملکرد و شاخص سطح برگ گیاه بادرنجبویه در شرایط مزرعه انجام شد. در اینزمان صفات مورفولوژیکی از قبیل ، وزن خشک ریشه، وزن خشک ساقه و برگ توزین گردید نتایجتجزیه واریانس نشان داد که کاربرد تیمارهای مورد استفاده بر وزن خشک برگ و ساقه، وزن خشکریشه، وزن خشک کل (عملکرد زیستی)، در سطح احتمال ۹۹ درصد معنی دار بود. بیشترین میزان وزنخشک ساقه (۲۷.۲ گرم در ده بوته) و کمترین میزان وزن خشک ساقه (۹.۲ گرم در ده بوته) بااستفاده از تیمارهای استفاده از اسید هیومیک با کود زیستی (تریکوران و بایو فسفات) و شاهدحاصل گردید. بیشترین میزان وزن خشک برگ (۶۷.۸ گرم در ده بوته) و کمترین میزان وزن خشکبرگ (۴۴.۳ گرم در ده بوته) با استفاده از تیمارهای استفاده از اسید هیومیک با کود زیستی (تریکورانو بایو فسفات) و شاهد ایجاد گردید. بیشترین میزان عملکرد زیستی با ۱۹۱.۹۱ و ۱۹۱ . ۸۹ گرم در دهبوته تحت تیمارهای شماره بیوفسفات همراه با اسیدهیومیک گردید، اما کمترین میزان وزن خشک کل(۱۱۹.۵۲) تیمار شاهد بود. به همین ترتیب، بیشترین و کمترین سطح برگ با ۱۸۹ و ۱۰۹ سانتی مترمربع تک بوته به ترتیب به تیمارهای استفاده از اسید هیومیک با کود زیستی (تریکوران و بایو فسفات)و شاهد بود.کود های زیستی با فراهمی عناصر مورد نیاز باعث بهبودعملکرد گیاه بادرنجبویه شد.

Keywords:

بادرنجبویه , کودهای زیستی , اسید هیومیک , عملکرد زیستی