بررسی مقایسه ای تاثیر کنترل منبع بر کاهش آلودگی هوا و صدامطالعه موردی – مناطق مرکزی شهر تهران (قسمت دوم : نتایج)

حمل ونقل موتوری از مهم ترین منابع آلودگی هوا و صدا در شهرهای بزرگ است که کنترل آن از اولویت های مدیریت شهری محسوب می شود. مطالعات بسیار محدودی در ارتباط با میزان اثرگذاری ترویج استفاده از وسایل نقلیه غیر موتوری بر روی میزان کاهش آلاینده ها هوا و صدا انجام شده است. هدف از این تحقیق، بررسی میزان کاهش آلودگی هوا و صدا در اثر جایگزینی موتورسیکلت و خودور شخصی با دوچرخه با روش تئوری، بررسی مقایسه ای تاثیر کنترل منبع بر کاهش آلودگی هوا و صدا و همچنین مقایسه میزان مواجهه فرد با آلودگی صوتی در استفاده از مدهای مختلف حمل و نقل با روش میدانی می باشد. طبق نتایج حاصل از بررسی های تئوری با توجه به سهم ۶۴ درصدی خودروهای سواری از کل حجم تردد وسایل نقلیه موتوری، بیشترین میزان کاهش صدا مربوط به سناریوی جایگزینی ۵۰ درصدی خودروهای شخصی با دوچرخه خواهد بود. در سناریوی مذکور میانگین تراز صوتی در مجاور معابر اصلی و بزرگراهی مناطق مذکور ۱/۸ دسیبل کاهش و میزان انتشار آلاینده های ۵.PM۲ و NO۲ به ترتیب حدود ۱۱ و ۱۱۹۶ تن در سال کاهش نشان خواهد داد. همچنین بر اساس نتایج میدانی میزان مواجهه با سروصدا برای موتورسواران، دوچرخه سواران ، رانندگان و مسافران حملونقل عمومی با عنایت به بالا بودن صدای زمینه و عدم وجود سیستم کنترلی همچون کابین مناسب نسبت به رانندگان خودرو به صورت قابل ملاحظه ای بیشتر بود. طبق نتایج سنجش انجام شده، فرد راکب با انتخاب مسیر فرعی و اصلی با یک مبدا و مقصد مشخص به ترتیب در معرض تراز صوتی ۷۲/۳۵ و ۷۶/۲ دسیبل قرار داشت و میزان مواجهه در حدود ۴ دسیبل کاهش یافت که در بحث آلودگی صوتی میزان قابل توجهی است.بر اساس نتایج مدل سازی مشخص گردید، کنترل منبع بر روی کاهش آلودگی هوا اثر مستقیم و قابل توجهی داشته و در ارتباط با آلودگی صدا نیز اگرچه کنترل منبع به اندازه آلودگی هوا تاثیرگذار نمی باشد، اما همزمان با استفاده از سایر راهکارهای کاهشی در این زمینه بسیار کارآمد خواهد بود

Keywords:

آلودگی صدا , آلودگی هوا , سیاهه انتشار , مدهای حمل و نقل , دوچرخه