تاثیر زمان پوشش دهی و pH حمام آبکاری بر مکانیسم خوردگی پوشش آلیاژی نیکل مس بر زیرلایه فولاد ساده کربنی به روش امپدانس الکتروشیمیایی

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 403

This Paper With 7 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IAAMM02_107

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1401

Abstract:

پوشش های آلیاژی رسوب الکتریکی نیکل مس به دلیل مقاومت به خوردگی مطلوب جذابیت صنعتی بالایی دارند. قابلیت تغییر در نسبت نیکل به مس در پوشش تولیده شده به روش آبکاری باعث می شود که در گستره ای از کاربردهای صنعتی شامل محیط های خورنده اسیدی و بازی جهت افزایش مقاومت به خوردگی مورد توجه باشند. در پژوهش حاضر، تاثیر دو پارامتر شامل زمان پوشش دهی و pH حمام آبکاری بر مقاومت به خوردگی پوشش رسوب الکتریکی نیکل مس مورد بررسی قرار گرفت. ترکیب حمام شامل سولفات نیکل شش آبه و سولفات مس پنج آبه و سیترات سدیم دو آبه بود که با نسبت مشخص در آب دیونیزه حل شدند تا یک محلول سبزرنگ و پایدار حاصل شود. بعد از غوطه ور کردن آند (صفحه نیکلی) و کاتد (فولاد ساده کربنی)، جریان الکتریکی به شدت ۱۰ میلی آمپر بر سانتی متر مربع بین آند و کاتد اعمال شد. مدت زمان پوشش دهی ۱۵ و ۳۰ دقیقه در pH ۸ و ۱۵ دقیقه در pH ۹ بود. رفتار خوردگی پوشش در محلول ۵/۳ درصد وزنی کلرید سدیم با تکنیک امپدانس الکتروشیمیایی بررسی و سپس با نرم افزار Zview مدل سازی شد. مدل الکتروشیمیایی توسعه یافته نشان داد که خوردگی پوشش تشکیل شده در pH ۸ در دو زمان ۱۵ و ۳۰ دقیقه تحت کنترل فرآیند نفوذ در فصل مشترک پوشش با الکترولیت است و مقاومت به خوردگی با افزایش زمان پوشش دهی در pH ۸ کاهش یافت. با افزایش pH حمام آبکاری به ۹، مقاومت به خوردگی پوشش اعمال شده در زمان ۱۵ دقیقه (زمان بهینه پوشش دهی) بهبود یافت. براساس مدل الکتروشیمیایی، خوردگی پوشش در pH ۹ در زمان ۱۵ دقیقه تحت کنترل پلاریزاسیون اکتیواسیون در فصل مشترک پوشش با الکترولیت قرار داشت. می توان نتیجه گرفت که بالاترین مقاومت به خوردگی متعلق به پوشش آلیاژی نیکل مس رسوب داده شده در حمام با pH معادل ۹ در زمان پوشش دهی ۱۵ دقیقه بود.

Authors

ابوالفضل شاکری

گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران

امیرحسین نوربخش نژاد

گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران

احسان محمدی زهرانی

گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران

علیرضا کیانی رشید

گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران

علی داودی

گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران