راهبردهای طراحی مرکزنگهداری کودکان بی سرپرست با هدف افزایش تعلق به مکان در شهر اصفهان

طبق آمار بهزیستی، ­شانزده ­­مرکزنگهداری کودکان بی­سرپرست در شهر اصفهان وجود دارد که اکثرشان ساختمان­هایی بدون توجه به تعلق به مکان هستند. از آنجایی که تاکنون این مراکز با تاکید بر بحث تعلق به مکان موردمطالعه نبوده­اند، این تحقیق با هدف دستیابی به راهبردهای طراحی مراکزنگهداری شهر اصفهان ضروری به نظر می رسد. این مقاله با روش تحقیق ترکیبی متوالی-اکتشافی، در چهار مرحله به جمع­آوری اطلاعات و تحلیل آن ها پرداخته است. در ابتدا، سه مولفه اصلی تعلق به مکان؛ تعاملات اجتماعی، هویت مکان و دلبستگی به مکان با کمک تحلیل محتوای منابع کتابخانه ای، مقولات اصلی و ریزمولفه هایشان به ­دست آمد، مراحل بعدی پژوهش؛ با کمک مشاهده مشارکتی، تحلیل تصاویر ذهنی و انجام مصاحبه باز، انجام گرفته است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که سازمان دهی فضای باز خصوصی و عمومی موجب افزایش تعاملات اجتماعی و خاطره سازی و توجه به حریم خصوصی کودک باعث ایجاد دلبستگی به مکان می شود همچنین با ایجاد فضا با هدف تجربه مکان؛ هویت مکان افزایش می یابد.  

Keywords:

تعلق به مکان , کودکان بی سرپرست , تعاملات اجتماعی , هویت مکان , اصفهان