اثر ورزش استقامتی بر مسیر سیگنالینگ PGC-۱α/FNDC۵ در هیپوکمپ رت های نژاد ویستار

فعالیت ورزشی به ویژه ورزش استقامتی اثرات مفیدی بر روی سلامت مغز و عملکرد شناختی دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر ۱۲ هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط بر مسیر سیگنالینگ PGC-۱α/FNDC۵ در هیپوکمپ رتهای نر نژاد ویستار می باشد. ۱۶ سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در ۲ گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. رت های گروه آزمایش به مدت ۱۲ هفته برای ۵ جلسه در هفته در تمرینات استقامتی شرکت کردند. بعد از هفته اول فعالیت از ۱۰ متر در دقیقه به ۲۰ متر در دقیقه افزایش یافت و زمان از ۱۵ دقیقه به ۴۵ دقیقه رسید و از هفته دوم به بعد سرعت و زمان ثابت بود. ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی نمونه های بافتی هیپوکمپ جمع آوری شد. دادههای آماری با استفاده از نرم افزار آماری ۲۱ - SPSS تجزیه و تحلیل شد. برای بررسی تغییرات بین گروهی از آزمون تی مستقل استفاده گردید. تمام آزمونهای آماری با توجه به سطح معنی داری با ۰۵ / ۰ = α در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که میزان بیان ژن FNDC۵ و PGC-۱α در رت های گروه آزمایش به طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت ( p≤۰.۰۵ ). بنظر می رسد تمرین منظم ومستمر استقامتی می تواند بیان ژن PGC-۱α را افزایش داده و با افزایش آن، بیان ژن FNDC۵ نیز بالا می رود که این امر منجر به بهبود فرایند حفظ، نگهداری، تغذیه و رشد سلولهای عصبی می گردد.

Keywords:

, PGC-۱α , FNDC۵ , تمرین استقامتی , نوارگردان