مقایسه رفتارهای خود آسیب رسان و تکانشگری در نوجوانان خانواده های طلاق و عادی

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه رفتارهای خود آسیبرسان و تکانشگری در نوجوانان خانواده های طلاق و عادی انجامگرفته است. از جامعه فرزندان نوجوان خانواده های طلاق و فرزندان نوجوان خانواده های طلاق نگرفته تحت پوشش کمیتهامداد امام خمینی شهر تهران در سال ۱۳۹۷ تعداد ۶۰ نفر ۳۰) نوجوان عادی و ۹۰ نوجوان خانواده های طلاق) به شیوه نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. روش این تحقیق علی - مقایسه ای یا پس رویدادی بود. برای گردآوری داده ها پرسشنامه ویژگیهای دموگرافیک، پرسشنامه آسیب به خود سانسون و همکاران (۱۹۹۸) و پرسشنامه تکانشگری بارات(۱۹۵۹) به کاربرده شد. داده ها با روش تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد میان دو گروه نوجوانان خانواده های طلاق و عادی در همه متغیرهای رفتارهای خود آسیبرسان و تکانشگری تفاوتی معنادار وجود دارد. به طور کلی میانگین نمرات رفتارهای خود آسیبرسانی مستقیم F=۲۵.۸۸)؛ (P<۰.۰۵ و رفتارهای خود آسیبرسانی غیرمستقیم F=۵۵.۷۷)؛ (P<۰.۰۵ در فرزندان خانواده های طلاق بهطور معناداری بالاتر از فرزندان خانواده های عادی بود و میانگین نمرات تکانشگری شناختی F=۱۱.۶۲)؛ (P<۰.۰۵ و بی برنامگی F=۳۹.۱۰)؛ (P<۰.۰۵ در فرزندان خانواده های طلاق بهطور معناداری بالاتر از فرزندان خانواده های عادی بدست آمد. با توجه به یافته هایاین تحقیق می توان اظهار داشت که طلاق والدین تنها زندگی خود آنها را تحت تاثیر قرار نمی دهد، بلکه شاید بیش از آن برزندگی فرزندان تاثیرگذار است