هنر و زیبایی نزد چوانگ زه با تمرکز بر کتاب راه چوانگزه اثر توماس مرتون

حکمت دائو یکی از اصلی ترین نظام های حکمت نزد مردم چین به شمار میآید. همانند دیگر تمدنهای شرقی در تفکر دائو نیز تلقی از هنر متفاوت از تلقیغربی آن است و نسبتی با علم زیبایی شناسی یا استتیک غربی ندارد. از این منظر هنر فضیلت است و برای انسان بافضیلت و برای هنرمند دائویی گذر از آنچهحواس می پسندند و زیبا می خوانند، یعنی گذر از آنچه در تمدن غرب هنر زیبا مینامند و در مقابل گام نهادن در آنچه راه طبیعت است و راه دائوست،فراموشی و ندانستگی می طلبد. نزد هنرمند دائویی هنر شیوهای برای زیستن است و غایت هنر گذشتن از خود و رسیدن به دائو است. نگارنده با چنین رویکردیبا تمرکز بر متن انگلیسی کتاب راه چوانگز هاثر توماس مرتون هنر و زیبایی از منظر چوانگزه را بررسی نموده و دریافته است که نزد این حکیم دائو هنر دراثر آوردن ندانستگی و نیستی است.

Keywords:

دائو , چوانگزه , هنر و زیبایی , د , توماس مرتون