ارزیابی کاربری های ورزشی و ارائه الگوی بهینه توزیع آن (مطالعه موردی: منطقه یک زاهدان)

امروزه فضاهای ورزشی یکی از مهمترین کاربری ها در شهرها محسوب می شوند که سطح قابل توجهی از فضاهای شهری را به خود اختصاص داده اند. ولی توزیع فضاهای ورزشی در شهر بزرگی چون زاهدان همواره بامشکلات عدیده ای روبرو بوده است. توجه صرف به ساخت فضاهای ورزشی از نظر کمی و عدم توجه به کاربری های مجاور و سایر عوامل موثر در توزیع و مکان یابی، نه تنها موجب کاهش کارآیی مراکز خدمات ورزشی می گردد، بلکه مشکلات روحی و جسمیمتعددی نیز بر ساکنان کاربری های مجاور و استفاده کنندگان از این فضاها وارد می سازد. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی و مکان گزینی فضاهای ورزشی شهرزاهدان (نمونه موردی منطقه یک) و بررسی چگونگی توزیع فضاهای ورزشی، مشخص نمودن نواحی محروم از خدمات ورزشی و ارائه پیشنهادبه مسئولان سازمان تربیت بدنی، شهرداری زاهدان و سایر نهادهای متولی امر ساخت و ساز فضاهای ورزشی بخصوص برنامه ریزان شهری در امر تشخیص مکانهای مناسب برای احداث فضاهای ورزشی می باشد. بر این مبنا، سنجش مکان گزینی کاربری ورزشی بر اساس سه شاخص (سازگاری، مطلوبیت و ظرفیت) ارزیابی شد.سپس با استفاده از تکنیک پرسشنامه به گرد آوری اطلاعات نمونه آماری مورد نظر پرداخته شد. با استفاده از نرم افزار spss اطلاعات، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل آماری (آزمون میانگین تک نمونه ای، تحلیل واریانس) قرار گرفت. روایی و پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ آزمون شد. بر مبنای یافته های پژوهش نتایج نشان می دهد که مکان گزینی فضاهای ورزشی منطقه یک تاحدودی منطبق بر طرحهای شهری می باشدپس بین سه شاخص سازگاری ،مطلوبیت و ظرفیت بامکان گزینی فضاهای ورزشی رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

مکان گزینی , کاربری ورزشی , ارزیابی , زاهدان