تاثیر سرمایه در گردش بر اعطای تسهیلات واحدهای تولیدی (مورد مطالعه: بانک دی)

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه در گردش بر اعطای تسهیلات واحدهای تولیدی در بانک دی بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نوعداده آمیخته بود. جامعه آماری بخش کیفی پژوهش شامل خبرگان و مدیران ارشد بانک دی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و اصل اشباع ۳۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. گروه دوم از جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه مشتریان تسهیلات سرمایه در گردش بانک دی در شهر تهران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه بندی شده استفاده شد و خوشه ها شامل نوع فعالیت واحدها بود و در نهایت ۳۸۵ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. در این پژوهش به منظور گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای، مصاحبه نیمه ساختاریافته (بخش کیفی) و پرسشنامه استاندارد (بخش کمی) استفاده شد. به منظور بررسی روایی پرسشنامه از روایی صوری، محتوا و سازه استفاده شد و به منظور محاسبه پایایی آن نیز از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد که نتایج بیانگر روا و پایا بودن پرسشنامه محقق ساخته بود. در بخش کیفی برای شناسایی عوامل موثر و محدودیت های بانکی در اعطا تسهیلات سرمایه در گردش در بانک دی از فرآیند دلفی فازی استفاده شد و برای تعیین رابطه بین عوامل از مدل ساختاری تفسیری استفاده شد. در بخش کمی نیز با توجه به سوال پژوهش از روشهای آمار توصیفی و استنباطی (مدلسازی معادلات ساختاری، تحلیل عاملی اکتشافی مبتنی بر حداقل مربعات جزئی) و با استفاده از نرم افزارهای Spss-v۲۱ و Smart PLS-v۳ استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که از بین عوامل موثر بر سرمایه در گردش واحدهای تولیدی توان بازپرداخت بالاترین تاثیر را بر سرمایه در گردش و تامین آن توسط واحدهای تولیدی با ضریب ۰.۷۸۲ دارد. وثیقه و پوشش میزان تسهیلات در گردش توسط وثیقه رتبه دوم تاثیر گذاری را بر تامین سرمایه در گردش واحدها با ضریب ۰.۷۸۲ دارد و پس از آن نیز در رتبه سوم محل تامین سرمایه در گردش با ضریب ۰.۷۳۳ قرار دارد.

Keywords:

سرمایه در گردش , اعطای تسهیلات , محل تامین سرمایه