اثربخشی روش آموزش مبتنی بر الگوی طراحی آموزشی بایبی بر انگیزش، خلاقیت و خودکارآمدی دانشجویان هنرهای دیجیتال دانشگاه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روش آموزش مبتنی بر الگوی طراحی آموزشی بایبی بر انگیزش، خلاقیت و خودکارآمدی دانشجویان هنرهای دیجیتال دانشگاه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، انجام شد. این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه های آزمایش و کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان هنرهای دیجیتال دانشگاه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در سال تحصیلی ۹۵ - ۱۳۹۴ به تعداد ۱۸۸ نفر بود. به روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد ۲۰ نفر به عنوان گروه آزمایش و تعداد ۲۰ نفر به عنوان گروه کنترل انتخاب شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های جهت گیری های انگیزشی والرند و همکاران (۱۹۹۲)، خلاقیت عابدی و تورنس (۱۹۷۴) و خودکارآمدی شرر و مادوکس (۱۹۸۲) بود که در پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با نرم افزاری IBM SPSS ۲۳ و آزمون تحلیل کواریانس (ANCOVA) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که روش های آموزش مبتنی بر الگو طراحی آموزشی بایبی بر انگیزش، خلاقیت و خودکارآمدی دانشجویان تاثیر دارند و مقدار آن را افزایش می دهند.

Keywords:

طراحی آموزشی بایبی , انگیزش , خلاقیت , خودکارآمدی , دانشجویان