بررسی نقش میانجی گری معیار عدم نقدشوندگی در رابطه میان افشای اختیاری اطلاعات و ارزش شرکت

در مبانی نظری مطرح شده که با افزایش سطح کیفی افشای اطلاعات عدم تقارن اطلاعات میان سرمایه گذاران و مدیران کاهش یافته و حجم معاملات افزایش یافته که این موضوع منجر به افزایش سطح ارزش شرکت خواهد شد. در این پژوهش با توجه مبانی نظری مطرح شده به دنبال این موضوع هستیم که آیا نقدشوندگی کانال و مسیری ایجاد می نماید که به واسطه آن افشای اختیاری اطلاعات بر ارزش شرکت اثرگذار می باشد یا خیر. نمونه آماری پژوهش شامل ۱۱۱ شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵می باشد. در این پژوهش برای اندازه گیری افشای اختیاری اطلاعات از مجموع سوالاتی با ۶۰ ویژگی تشکیل شده است. آزمون فرضیه ها با بهره گیری از رگرسیون های چند متغیره و تحلیل دادهای پانل صورت گرفته است. نتایج بیانگر رابطه معنادار میان افشای اختیاری اطلاعات با ارزش شرکت و نقدشوندگی می باشد و همچنین نتایج در فرضیه سوم بیانگر عدم نقش میانجی گری نقدشوندگی در رابطه میان متغیر پیش بین و ملاک می باشد.

Keywords:

عدم نقدشوندگی , ارزش شرکت , افشای اختیاری