بررسی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر پرخاشگری و ابراز وجود معلولین شهر کرمان

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر پرخاشگری و ابراز وجود معلولین شهر کرمان بود. روش تحقیق شبه آزمایشی بوده است و طرح پژوهشی مورد استفاده پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایشی و گواه و جامعه آماری تحقیق عبارت از معلولین شهر کرمان بود. ابتدا کلیه معلولین در بهزیستی شهر کرمان که به صورت روزانه در این مرکز حضور داشتند در نظر گرفته شدند. از بین معلولین این مرکز، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ۳۰ نفر در دو گروه ۱۵ نفری (گروه آزمایش، ۱۵؛ و گروه گواه ۱۵) به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه پرخاشگری اهواز (AGQ) و ابراز وجود (ASA) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t زوجی و تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ انجام شد. سپس با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده حجم نمونه به دو گروه، گروه گواه (۱۵ = n) و گروه آزمایش (۱۵ = n) تقسیم شد. یک هفته پس ازاجرای پیش آزمون مباحث آموزشی مهارت های اجتماعی به مدت ۸ جلسه ۱/۵ ساعته و ۲ روز در هفته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. در هر جلسه محتوا و تکالیف جلسه قبل به طور خلاصه مورد بحث و بررسی قرار گرفت. وسپس محتوای جلسه ی جدید آموزش داده می شد. پس آزمون ۵ روز بعد از پایان جلسات بر روی گروه گواه و آزمایش اجرا شد. نتایج آزمون T زوجی نشان داد که، آموزش مهارت-های اجتماعی بر پرخاشگری (۸/۸۶=t)؛ و بر ابراز وجود (۲۰/۸۸-=t) موثر است. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر پرخاشگری گروه آموزش موجب کاهش پرخاشگری و افزایش ابراز وجود می شود.

Keywords:

مهارت های اجتماعی , پرخاشگری , ابراز وجود , معلولین